Wat zijn de Israëlische nederzettingen en welke gevolgen hebben ze voor de Palestijnen?

In 1967 breekt de Zesdaagse oorlog uit tussen Israel en enkele Arabische buurlanden. In een paar dagen weet Israël hen te verslaan. Israël verovert de Gazastrook, de Sinaï van Egypte, de Golanhoogte van Syrië en de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem van Jordanië. 

Israël bezet deze gebieden en wil ze gebruiken als onderhandelingsmiddel: als de omringende landen Israël erkennen, krijgen ze de gebieden terug. 

Maar vanaf 1967 starten nationalistische religieuze Israeli's daar met het bouwen van nederzettingen, zoals in Kfar Etzion. Zij geloven dat het een gebod is om zich hier te vestigen; dat 'de gezegende God zegt: voer oorlog over dit land, verover het'. Ondanks herhaaldelijke oproepen van de internationale gemeenschap aan Israel om zich uit deze gebieden terug te trekken, blijft de Israëlische regering dit toestaan. Er komen steeds meer nederzettingen bij.  

De rechtse regering die in 1977 aan de macht komt, moedigt nederzettingen aan en financiert deze. Dit leidt tot een enorme groei aan nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.  De Palestijnen zien hun grondgebied kleiner worden. De bevolking komt eind 1980 in opstand; de zogeheten Intifada's.

Momenteel wonen te midden van 3 miljoen Palestijnen zo'n half miljoen kolonisten. Dat levert veel spanningen op. Israel heeft sinds 2002 hekken, muren en controleposten gebouwd op de Westelijke Jordaanoever om de veiligheid van kolonisten te beschermen. Die belemmeren het dagelijks leven van Palestijnen; het is hierdoor lastig om naar werk, familie of landbouwgrond te gaan. Hierdoor wordt het voor hen steeds moeilijker om hun olijfbomen te onderhouden. Ook komt het regelmatig tot confrontaties tussen kolonisten en Palestijnen. 

Kolonisten vallen ook Palestijnen aan en hoewel het volgens de wet wel moet, worden de Palestijnen vaak niet beschermd door de Israëlische militairen. De woede en frustratie van de nederzettingenpolitiek leidt regelmatig tot gewelddadige incidenten waarbij ook aanslagen op kolonisten worden gepleegd. Bijvoorbeeld in de stad Hebron, in het Arabisch Al-Khalil genoemd.

Voor veel Palestijnen is de Westelijke Jordaanoever het hart van hun toekomstige staat. Maar door de groei van de Israëlische nederzettingen wordt dat perspectief steeds kleiner. Vanaf 2022 is er een nationalistische rechtse regering aan de macht en krijgen de kolonisten volop steun van rechts-religieuze ministers. Sommige van hen delen zelfs wapens uit aan de kolonisten.

Het aantal aanvallen op Palestijnen neemt verder toe, en op hun huizen, grond, vee en olijfbomen. En sinds 7 oktober 2023 zijn ze nog meer toegenomen.