Dromen van Thuis

Stephanie, een Syrische architecte, woont sinds drie jaar in Nederland. Hoewel ze de Nederlandse taal heeft geleerd, blijft de onzekerheid over haar verblijfsstatus haar leven beïnvloeden – vooral door de discussie over het niet toekennen van permanente verblijfsvergunningen aan Syriërs. 

Mezear, een informaticus, woont al tien jaar in Nederland. Hoewel hij en zijn gezin goed geïntegreerd zijn in hun stad Tiel, heeft de val van het Syrische regime hem echt aan het denken gezet over een mogelijke terugkeer naar Syrië. Maar zijn dochter ziet dat anders. Ze is hier opgegroeid, heeft vrienden en voelt zich verbonden met deze samenleving.

Eyad, een scheepskapitein, woont sinds twee jaar in Nederland. Hij deelt zijn verhaal over leven tussen zijn thuisland en in de diaspora. Hoe hij in Nederland discipline en respect voor tijd leerde, hoe zijn kijk op Syrië is veranderd na jaren in het buitenland, en hoe hij hoopt ooit terug te keren om bij te dragen aan de wederopbouw van zijn land.

Mehyar, een Syrische violist, woont sinds twee jaar in Nederland. Ondanks dat hij van het ene asielzoekerscentrum naar het andere verhuisde, is hij nooit gestopt met het leren van de taal en het aansluiten bij gerenommeerde orkesten. Maar het toenemende politieke debat over asiel en het intrekken van verblijfsvergunningen voor Syriërs brengt de angst weer naar boven. Zal alles waarvoor hij heeft gestreden hem worden afgenomen? 

Ahmad, een Syrische vertaler en schrijver, woont sinds anderhalf jaar in Nederland. Ondanks zijn integratie in de Nederlandse samenleving en het leren van de taal, voelt hij dat zijn toekomst onzeker is vanwege de discussie over het asielbeleid en het intrekken van verblijfsvergunningen.

Kateryna kwam alleen naar Nederland in april 2022 onder tijdelijke bescherming. Na drie opvanglocaties en werkervaring met zowel Nederlanders als Oekraïners, bouwt ze nu actief aan haar toekomst: ze heeft een verblijfsvergunning voor 5 jaar en studeert 'Urban life and placemaking'. Haar doel is om met een Europese opleiding later bij te dragen aan de wederopbouw van Oekraïne. Intussen woont ze samen met haar Nederlandse partner, met wie ze al 2,5 jaar een relatie heeft. Ze plant geen terugkeer op korte termijn. 

Olga komt uit Charkiv en droomt er van om bij te dragen aan de wederopbouw van het land. Ze wil het taalonderwijs verbeteren zodat Oekraïners ook vloeiend Engels kunnen spreken. Ze woont met haar vier kinderen in Utrecht. Ze zijn goed geïntegreerd: huren een huis, hebben werk en spreken meerdere talen. Toch willen ze absoluut terug naar Oekraïne zodra het veilig is.

De 62-jarige Victoria, psycholoog van beroep, woont sinds drie jaar alleen in Nederland. Ze werkt en is sinds haar komst niet meer naar Oekraïne teruggekeerd. Ze verlangt naar huis, maar is bang voor wat ze daar zal aantreffen. Tegelijkertijd ziet ze in Nederland geen duidelijk toekomstperspectief. Daarom leeft ze vooral met de dag.

Yuliya vluchtte drie jaar geleden met twee kinderen en een hond naar Nederland. Hun huis en auto bij Kyiv werden in de eerste dagen van de oorlog verwoest. Haar man bleef achter in Oekraïne. Ze staat er alleen voor, wat emotioneel zwaar is, maar ze is trots op haar kinderen: haar zoon studeert aan de universiteit in Rotterdam, haar dochter volgt goed onderwijs op een Nederlandse school. Ze wil haar verhaal delen om aandacht te vragen voor moeders die alleen met kinderen in het buitenland zijn.