Wanneer wordt gezond eten ongezond?
Wanneer wordt gezond eten ongezond?
Laatste update: 26-04-2024
Met gezond eten is natuurlijk niets mis. Maar bestaat er ook zoiets als 'te gezond?'. En wanneer is iets dan niet meer ‘normaal’ gezond? De obsessieve focus op een gezonde lifestyle kan zo ver gaan dat het ziekelijke vormen aanneemt: dat wordt ook wel orthorexia genoemd. Het nog niet erkende ziektebeeld doet ondertussen veel stof opwaaien. Want is het een eetstoornis? Een hype? Of gewoon een manier van leven?
Redacteur: Saskia Wayenberg
Orthorexia: een officiële ziekte?
Obsessief bezig zijn met extreem gezond eten en veel bewegen. De gevolgen daarvan? Het ontwikkelen van een eenzijdig eetpatroon, daardoor een tekort aan verschillende belangrijke voedingsstoffen en lichamelijke uitputting. Maar bovenal: een leven vol angst en stress om ‘slecht’ eten en te weinig sporten. Door de opkomst van sociale media, waarbij de vele foodpics, #instafood, de grote groep fitgirls en #eatclean de tijdlijnen sieren, lijkt het een verschijnsel van de laatste jaren. Maar dat is het zeker niet. Dr. Steven Bratman merkt de doorslaande gezondheidsdrang op rond 1997 en noemt het orthorexia nervosa.
Orthorexia is niet opgenomen in de DSM-5 als een erkende ziekte en veel artsen voeren de discussie of het wel of geen (eet)stoornis is. De zorgen zijn volgens hen zeker reëel, maar er is gewoonweg gebrek aan cijfers en onderbouwend onderzoek. Eric van Furth, hoogleraar eetstoornissen aan het Leids Universitair Medisch Centrum en directeur van GGZ Rivierduinen Eetstoornissen Ursula, is er niet van overtuigd dat orthorexia een eetstoornis is. Bovendien is hij van mening dat die erkenning er ook nooit gaat komen omdat een groot deel van de bevolking dan plotseling psychiatrisch patiënt is. Neem obesitas: is het véél te veel eten een aandoening die in het handboek opgenomen moet worden? Als dat het geval zou zijn dan heeft zo’n veertig procent van onze bevolking ineens een psychiatrische stoornis.
Maar: gedrag dat niet wordt erkend als stoornis of aandoening in de DSM-5 kan desalniettemin zorgen voor veel lichamelijke en psychische problemen.
De angst om ongezond te zijn is ongezond op zich.
Eric van Furth
Anorexia of orthorexia?
Orthorexia nervosa: een link met de eetstoornis anorexia nervosa is, mede door de benamingen, snel gelegd. Daarnaast kunnen het extreme dieet en het strakke sportregime van orthorexiapatiënten gepaard gaan met gewichtsverlies door het tekort aan voedingsstoffen dat zij gaandeweg opbouwen. Dit leidt ertoe dat dokters en hulpverleners de problemen vaak zien als de eetstoornis anorexia nervosa. Echter: tussen beide aandoeningen zit een groot verschil. Bij anorexia draait het meestal om gewicht, controle en een bepaald ideaalbeeld: het streven naar perfectie. Orthorexia draait juist om het ‘gezonde’ gevoel en het clean zijn, in extreme mate. De hoeveelheid voedsel en het lichaamsgewicht spelen daarbij niet per se een rol. De kwaliteit van het voedsel juist wel: het moet zo gezond, puur, biologisch, rauw of gekleurd mogelijk zijn. Die kenmerken hangen af van de strikte regels die iemand zichzelf oplegt.
Te gezond wordt ongezond
Met gezond eten en genoeg sporten is niets mis. Pas wanneer de drang naar het gezonde eten en het vele sporten extreme vormen aanneemt, ontstaat een serieus probleem. Per individu verschilt het antwoord op de term ‘gezond’. Zo vindt de één dat al het voedsel het beste onbewerkt kan worden gegeten: ongekookt en zonder de bewerking met pesticiden, herbiciden of kunstmatige toevoegingen. Het idee dat men minder vatbaar is voor ziektes en andere lichamelijke kwalen door ‘terug naar de basis’ te gaan, speelt daarbij vaak een grote rol. Een ander is van mening dat het gezond is om voedingsmiddelen met tarwe, gluten, gist, suiker, zout, soja en zuivel te vermijden.
Die extreme regels over wat zij wel en niet mogen eten, leiden tot een eenzijdig eetpatroon met een tekort aan belangrijke voedingsstoffen wat allerlei lichamelijke kwalen tot gevolg heeft. Naast het juiste eten speelt ook beweging vaak een grote rol. Van één rondje hardlopen per week naar dagelijks, en van een avond sportief zijn in de gym naar een strak schema van fitness en krachttraining.
Het grootste probleem is het psychische aspect van de obsessie. Een continue worsteling met eten waarbij iemand met orthorexia iedere dag weer opzoek gaat naar recepten die hun eigen ogen zo gezond mogelijk zijn. Daarbij leggen zij zichzelf extreme regels op: wat mag ik wel, en wat mag ik niet eten? Wat is goed en wat is heel slecht? Op welke tijden moet ik eten en sporten? Hoevaak, hoelang? En ga zo maar door.
Wanneer ze één van die regels breken, heeft dat gevolgen. Van een extreem schuldgevoel, stress en angst tot nervositeit. Om die reden vermijden zij sociale gelegenheden want daar is men vaak aan het eten: eten wat niet voldoet aan hun regels. Dit kan vervolgens leiden tot een sociaal isolement. Daarnaast besteedt iemand met orthorexia véél tijd aan de obsessie. Niet alleen omtrent het eten maar ook wat betreft het sporten. Daardoor blijft er gewoonweg weinig tijd over voor (sociale) activiteiten. Een ander teken van de obsessie is het compensatiegedrag. Wanneer er een keer niet aan de strenge voedingsregels wordt voldaan moeten de dagen erna in het teken staan van extra gezond, extra zuiver en extra veel bewegen. Als laatste kan superioriteit een rol gaan spelen: niemand is zo gezond bezig als jij. Ze leven er maar op los en jij hebt het gevoel dat je het wél aankunt.
Zo'n tien jaar geleden is presentatrice Jet van Nieuwkerk zelf obsessief bezig met (gezond) eten en veel sporten. Ze eet enkel nog groente en fruit, sport iedere dag en gaat niet meer uit eten. Onlangs stuit ze op de term orthorexia en ze herkent zich in de beschrijving ervan.
Niet gezond meer
Van Nieuwkerk gaat in de driedelige serie 'Niet gezond meer' in gesprek met patiënten en deskundigen. 'Niet gezond meer' wordt op 23 mei, 30 mei en 6 juni uitgezonden om 21.05 uur op NPO3.
#FITGIRLS
Naast een extreem ‘gezond’ eetpatroon is veel bewegen ook erg belangrijk. Zo vaak mogelijk (het liefst iedere dag) en zo intensief mogelijk. Ook Nederland kent inmiddels een aantal bekende fitgirls zoals actrice en auteur van de Killerbody-boeken Fajah Lourens, en politieagente en YouTubester Nochtli Peralta Alvarez. Zij laten op hun Instagramaccount zien hoe vaak ze in de sportschool te zien zijn (vaak is dat dagelijks) en delen hun vorderingen. Met die fitspiration willen zij hun volgers, en dat zijn er soms wel miljoenen, inspireren en motiveren om óók zo’n levensstijl aan te nemen. Maar de fitgirlhype krijgt veel kritiek te verduren. Zo zouden de influencers hun volgers een onrealistisch ideaalbeeld voorhouden en zelfs eetstoornissen in de hand werken.
Een verstoord eetgedrag is, naast haaruitval en menstruatiestoornissen, een veelvoorkomend probleem onder hen die trainen met behulp van bikinifitness: de vrouwelijke variant van bodybuilding. Om voor een wedstrijd zo goed mogelijk in shape te kunnen komen, stellen zij extreme voedingseisen aan zichzelf. Zo vertelt Lienke de Jong, bikinifitnesster en oprichtster van de blog Dear Good Morning, in de onderstaande video: “Ik houd echt van clean eten. Geen snoepgoed, geen chocola, nee niets.”
Extreem gezond en opvoeding
Volgens hoogleraar eetstoornissen en kinderpsychiater Annemarie van Elburg komt die voedselobsessie niet uit de lucht vallen. In een interview met Vrouw.nl vertelt ze dat we allemaal een beetje doorslaan in die extreem gezonde levensstijl.
“Kinderen worden op de basisschool al dood gegooid met een boekwerk aan voedingsregels. Géén zoetigheid op de boterham, géén snoepgoed tijdens je verjaardagsfeestjes, géén schoolkoekjes in de schooltas en liever ook géén hagelslag tijdens het schoolontbijt. Kortom: eet niets wat slecht zou kunnen zijn voor je lichaam”, aldus van Elburg. Ze is van mening dat steeds meer kinderen daardoor geobsedeerd raken met gezond eten en een eetstoornis kunnen ontwikkelen.
Heb jij hulp nodig? Of maak jij je zorgen over iemand in je omgeving? Dan kun je (anoniem) contact opnemen met MIND Korrelatie via 0900 1450 (doordeweeks van 09:00 – 21:00) of kijk op mindkorrelatie.nl voor de mogelijkheid om te chatten, e-mailen of WhatsAppen met een hulpverlener.
Niet alleen de kinderen, ook ouders kunnen doorslaan in wat ze zichzelf en hun kinderen te eten geven. Een bekend voorbeeld daarvan is de Nederlandse Francis Kenter. Zij geeft haar zoon Tom Watkins sinds zijn vijfde alleen maar rauw, ongekookt en onbewerkt voedsel. Volgens velen slaat de ‘rauwmoeder’ door.
Rian Teeuw, kinderarts van het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) onderzoekt Tom in zijn tienerjaren en stelt vast dat hij door het rauwe voedsel een tekort opbouwt. Onvoldoende eiwitten, een zorgelijk calciumgehalte en ontbrekende vetten die nodig zijn voor zijn ontwikkeling. Ze vindt dat de lichamelijke status van Tom Watkins gelijk staat aan die van een ondervoed kind in Afrika. Over Francis Kenter en haar zoon zijn een tweetal documentaires gemaakt: Rauw en Rauwer.
Een rauwe opvoeding
In het kort
Orthorexia, een niet officieel erkend ziektebeeld, kenmerkt zich door het obsessief bezig zijn met een extreem gezonde levensstijl: dit uit zich in zowel voeding als beweging.
Wanneer de drang naar het gezonde eten en het vele sporten extreme vormen aanneemt, ontstaat een serieus probleem. Iemand met orthorexia legt zichzelf strenge regels op: wat mag ik wel, en wat mag ik niet eten? Wat is goed en wat is heel slecht?
Bij anorexia nervosa draait het vaak om gewicht, controle en een bepaald ideaalbeeld. Orthorexia daarentegen staat in het teken van de kwaliteit van het voedsel (die aan de gestelde eisen moet voldoen) waardoor zij een ‘gezond’ en clean gevoel krijgen.
Gezond eten wordt ongezond wanneer het eenzijdige eetpatroon leidt tot een tekort aan belangrijke voedingsstoffen en daarmee lichamelijke uitputting en gewichtsverlies optreedt.
Het grootste probleem is het psychische aspect. Orthorexiapatiënten leiden een leven vol angst, nervositeit, schuldgevoelens, en stress om ‘slecht’ eten en te weinig sporten.
En je weet het!
Anderen het laten weten?