Dat bemerkte koningin Máxima ook toen zij haar eerste bezoek aan Nederland bracht. Ze vertelt over haar eerste indruk van de Nederlandse vrouw.

Tegelijkertijd hebben vaders tegenwoordig meer inspraak in de opvoeding van de kinderen. Uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat de helft van de jonge Nederlandse vaders minstens één dag per week voor de kinderen zorgt. De zogeheten ‘papa-dag’: de dag dat papa vrij is en tijd doorbrengt met zijn kinderen. Vaders gaan over het algemeen niet minder werken, maar delen hun tijd flexibeler in. Bijvoorbeeld door negen uur te werken in vier dagen tijd, of meer thuis te werken.

Een andere factor kan zijn dat we in Nederland, in vergelijking met ieder ander westers land, het vaakst samen ontbijten. Door een goed ontbijt presteren kinderen beter op school en verminderen gedragsproblemen. Maar dat niet alleen: samen ontbijten, en andere gezamenlijke eetmomenten, zorgen voor binding tussen gezinsleden en wordt gezien als een fijn moment. Ook dit blijkt uit het onderzoek van kinderrechtenorganisatie Unicef. En, laat een traditioneel Nederlands ontbijtje nou vaak bestaan uit een witte boterham besmeerd met boter en hagelslag: zou dit wellicht ook te maken hebben met het feit dat Nederlandse kinderen zo gelukkig zijn?

Het volgende punt dat bijdraagt aan het geluk van kinderen is het feit dat Nederlandse kinderen gezien én gehoord worden. Zodra ze op een leeftijd zijn dat ze hun eigen mening kunnen formuleren wordt er naar hen geluisterd en ouders hechten ook waarde aan die mening. Pedagoge Marijke Bisschop vertelt in een interview met het Algemeen Dagblad dat we dit hebben te danken aan onze praatcultuur. “Nederlandse kinderen leren op school hun mond open te doen, om te zeggen wat ze denken. Ze mogen zelfs een beetje brutaal zijn en thuis wordt er gepraat. Jezelf zo uit mogen drukken is uniek," aldus Bisschop. Volgens Bisschop wordt er in veel andere landen niet of nauwelijks met elkaar gepraat.

Volgens een nieuw onderzoek, uitgevoerd door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), blijkt ook dat Nederlandse kinderen over het algemeen gewend zijn om hun hart te kunnen luchten. In dit onderzoek wordt de levenskwaliteit van 34 landen met elkaar vergeleken en wederom blijkt dat Nederlandse kinderen over het algemeen gelukkig zijn.

Ook opa’s en oma’s spelen een rol in het welzijn en geluk van kinderen. Uit onderzoeken blijkt dat als oma eens per week op de kinderen past, dit bijdraagt aan de ontwikkeling van het zelfvertrouwen van de kleinkinderen. Grootouders spelen steeds vaker een prominente rol in het leven van hun kleinkinderen. Daarmee helpen ze tegelijkertijd hun eigen kinderen: ouders kunnen – met opa’s en oma’s die bijspringen – een betere balans vinden tussen werk en privé, en vanzelfsprekend bevordert dat weer het welzijn van de kinderen.

Geluksprofessor en hoogleraar sociologie Ruut Veenhoven doet al jaren onderzoek naar geluk. In een interview met J/M Ouders laat hij weten dat gelukkig zijn te leren valt. Volgens hem zitten voorwaarden voor geluk deels in erfelijke factoren, deels in de omgeving en deels in gedrag. Ouders hebben een behoorlijke invloed, omdat veertig procent van de gerapporteerde verschillen in geluk aangeleerde vaardigheden zijn. Die invloed van ouders vindt hij zowel een hoopvolle als een angstaanjagende gedachte. “Als het geluk van je kinderen maakbaar is, betekent dat ook dat je als ouder iets verkeerds hebt gedaan als ze later geen plezier in het leven hebben. Mijn geluksonderzoek ontneemt ouders inderdaad de troost dat geluk slechts een speling van het lot is,” aldus de geluksprofessor.

Een geluksvoorwaarde die volgens Veenhoven vaak vergeten wordt is dat kinderen over het algemeen zeer gewenst zijn. In zijn onderzoek Het welzijn van ongewenste kinderen wordt het welzijn van gewenste en ongewenste kinderen met elkaar vergeleken. Daaruit blijkt dat bij duidelijk ongewenste zwangerschappen een geringere neiging tot acceptatie van het kind bestaat dan bij de niet ongewenste zwangerschappen. Vaak is er sprake van hechtingsproblemen. Daarnaast zegt Veenhoven naar aanleiding van dit onderzoek het volgende: “Ouders die er niet in slagen een ongewenst kind toch te accepteren kunnen soms een voortdurend verwerpende houding tegenover het kind aannemen. Die verwerpende houding tegenover het kind uit zich soms in manifeste kindermishandeling, maar veel meer in bitsheid en nonchalance. Dit gedrag van de ouders is van grote invloed op de wijze waarop het kind zich uiteindelijk ontwikkelt.”

Daarnaast zijn assertiviteit, het hebben van zelfvertrouwen en het nemen van initiatieven volgens hem belangrijke factoren voor het geluksgevoel van een kind. Ook wanneer kinderen verantwoordelijkheidsgevoel, invoelingsvermogen en rekening houden met anderen meekrijgen van hun ouders zijn zij gelukkiger.

Kinderen zijn geen kleipoppetjes die je kunt kneden tot gelukkige volwassenen.

Ondanks dat Nederlandse kinderen over het algemeen erg gelukkig zijn, betekent dit niet dat ieder kind gelukkig is. Majorie Kaandorp van Unicef zegt hierover het volgende: “Het is mooi dat Nederland zo goed scoort, maar dat betekent niet dat we niets meer hoeven te doen. Er zijn toch nog kwetsbare groepen kinderen in Nederland die het niet goed hebben en waar we ons zorgen over maken, zeker gezien de economische crisis.” Het aantal kinderen dat te maken krijgt met Jeugdzorg is toegenomen en ook het aantal kinderen dat in armoede leeft is gegroeid: in Nederland één op de acht kinderen.

Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer reist twee keer per jaar door Nederland om in gesprek te gaan met kinderen over hun geluk en welzijn. Uit de Kinderrechtentour van 2018 blijkt dat de kloof tussen gelukkige kinderen en kwetsbare kinderen erg groot is. Het meerendeel van de kinderen is gelukkig en geeft hun leven een 7.7. Maar ongeveer 10% van de kinderen geeft hun leven een zware onvoldoende. "Ze vertelden dat ze niet gezien worden. Ze worden niet gehoord, ze zijn eenzaam, er wordt te laat ingegrepen als er iets aan de hand is of ze krijgen niet de juiste hulp", aldus Kalverboer.