Story
Geschiedenis
Wat is Keti Koti?
Samengesteld door:
Summerschool
BNNVARA
Hoe kwamen Surinaamse marrons in verzet tegen slavernij?
Naar schatting zijn er zo’n 120.000 marrons in het huidige Suriname. Ook in Nederland wonen zo’n 11.000 marrons.
Marrons stammen af van tot slaaf gemaakte mensen die wisten te ontsnappen uit de slavernij en in het binnenland van Suriname gingen leven.
Achter de Dijken - KRO-NCRV
“Mijn voorouders hebben gevochten voor de vrijheid waarvan ik nu mag genieten.”
De Republiek Suriname ligt aan de noordkust van Zuid-Amerika. De hoofdstad van het land is Paramaribo. Dit ligt op bijna 7.500 kilometer van Nederland.
Het land kwam in de 17e eeuw in handen van de Sociëteit van Suriname.
Die bestond uit de stad Amsterdam, de West-Indische Compagnie (WIC) en de familie Van Aerssen van Sommelsdyck.
300.000 tot slaaf gemaakte Afrikanen kwamen door Nederlandse schepen terecht in Suriname. Daar moesten ze onder andere werken op koffie- en suikerplantages.
Summerschool - BNNVARA
Het leven op de plantages was zwaar.
Cynthia McLeod
Historica
Voornamelijk mannen ontsnapten van de plantages naar het binnenland (het oerwoud) van Suriname. Zij bevrijdden zichzelf zo uit de slavernij. Deze mensen en hun nakomelingen worden ‘marrons’ genoemd.
Summerschool - BNNVARA
Een van de bekende vrijheidsstrijders was Boni. Hij groeide uit als leider van de Aluku:
Er ontstonden 6 verschillende marrongroepen over heel Suriname:
De Aluku
De Saamaka
De Ndyuka
De Matawai
De Paamaka
De Kwinti
Summerschool - BNNVARA
De marrons plunderden plantages om te overleven:
De aanvallen van de marrons op de plantages vormden een grote bedreiging voor plantagehouders.
Daarom stuurde de Sociëteit een leger naar Suriname. Maar dit leger had geen militaire ervaring. En ze hadden ook geen verstand van overleven in het oerwoud.
Summerschool - BNNVARA
De marrons waren het leger vaak te slim af.
De Sociëteit nam een nieuwe maatregel om de marrons te verslaan: hen bevechten met andere tot slaaf gemaakten. De ‘Redi Musu’ werd opgericht.
Om mensen over te halen werd hen de vrijheid en een stuk grond beloofd als ze vijf jaar gevochten hadden.
Het verzet van de marrons ging nog vele jaren door. In 1757 volgde een grote slavenopstand. Veel tot slaaf gemaakten vluchtten en sloten zich aan bij de marrons.
De marrongroepen werden steeds groter en gevaarlijker voor plantagehouders.
Daarom werd op 10 oktober 1760 het eerste vredesverdrag getekend tussen de Ndyuka marrons en de Sociëteit van Suriname.
In de loop van de tijd sloten ook andere marrongroepen vrede.
Sinds 2010 is 10 oktober een nationale feestdag in Suriname: de Dag van de Marrons. Het is een herdenkingsdag en viering van de strijd van de Marron-voorouders tegen onderdrukking én voor vrijheid.
